harmoniczny

harmoniczny
{{stl_3}}harmoniczny {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}xarmɔɲiʧ̑nɨ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_9}}adj {{/stl_9}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_12}}t. fiz{{/stl_12}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_12}}mat {{/stl_12}}{{stl_14}}harmonisch {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}ton \harmoniczny {{/stl_22}}{{stl_14}}Oberton {{/stl_14}}{{stl_15}}m {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • harmoniczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skonstruowany według zasad harmonii muzycznej; współdźwięczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Akordy, dźwięki harmoniczne. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • harmoniczny — 1. «oparty, zbudowany na zasadach harmonii muzycznej» Konstrukcja harmoniczna. ∆ fiz. muz. Tony harmoniczne «tony składowe dźwięku, których częstotliwości są wielokrotnościami częstotliwości tonu podstawowego; decydują o barwie dźwięku; alikwoty …   Słownik języka polskiego

  • akord — m IV, D. u, Ms. akordrdzie 1. lm M. y «współbrzmienie co najmniej trzech różnych co do wysokości dźwięków» Akord harmoniczny, melodyczny. Fałszywy akord. Akord fortepianowy. Dźwięk akordów. Brać akordy. 2. blm «system płacy, w którym wysokość… …   Słownik języka polskiego

  • harmonicznie — przysłów. od harmoniczny …   Słownik języka polskiego

  • harmoniczność — ż V, DCMs. harmonicznośćści, blm rzecz. od harmoniczny …   Słownik języka polskiego

  • homofonia — ż I, DCMs. homofonianii, blm muz. «typ budowy wielogłosowych utworów muzycznych, w których tylko jeden głos prowadzi samodzielną melodię, pozostałe zaś wykonują wyłącznie harmoniczny akompaniament podporządkowany melodii» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… …   Słownik języka polskiego

  • przewodni — 1. «prowadzący do celu, wskazujący kierunek działania, dążenia do czegoś; będący motywem postępowania, działania; główny, zasadniczy, dominujący» Nić przewodnia intrygi, kryminału. Myśl przewodnia utworu literackiego. ∆ biol. Organizmy przewodnie …   Słownik języka polskiego

  • temat — m IV, D. u, Ms. tematacie; lm M. y 1. «to, co stanowi zasadniczą, podstawową myśl, przedmiot rozmowy, pracy, utworu, dzieła; wątek» Aktualny, dowolny, drażliwy, główny, oryginalny, poważny, wdzięczny, zajmujący temat. Temat lekcji, książki,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”